Mahmoud Alamir
| |
---|---|
![]() | |
2nd Speaker of the Parliament of Iran | |
In office 10 September 1907 – 28 March 1908 | |
Preceded by | Morteza Hedayat |
Succeeded by | Esmail Momtaz |
Member of Parliament | |
In office 6 December 1914 – 13 November 1915 | |
In office 15 November 1909 – 25 December 1911 | |
In office 7 October 1906 – 23 June 1908 | |
Persian ambassador to Ottoman Empire | |
In office September 1910 – September 1919 | |
Monarch | Ahmad Shah Qajar |
Persian envoytoGerman Empire | |
In office February 1910 – September 1910 | |
Monarch | Ahmad Shah Qajar |
In office March 1908 – August 1908 | |
Monarch | Mohammad Ali Shah Qajar |
In office June 1901 – December 1905 | |
Monarch | Mozaffar ad-Din Shah Qajar |
ValiofKurdistan | |
In office 1898–1901 | |
Monarch | Mozaffar ad-Din Shah Qajar |
ValiofZanjan | |
In office 1889–1891 | |
Monarch | Naser al-Din Shah Qajar |
Personal details | |
Born | Mīrzā Maḥmūd ʿAlāmīr Qajar 27 January 1863[1] |
Died | January 26, 1936(1936-01-26) (aged 72)[1] Tehran, Iran[1] |
Occupation | Diplomat |
|
Maḥmūd ʿAlāmīr (Persian: محمود علامیر), also known as Masʿūd Davallū (Persian: مسعود دولّو) and by the bestowed title Ehtesham ol-Saltaneh (Persian: احتشامالسلطنه) was a Qajari nobleman, diplomat and constitutionalist politician.[1]
| |
---|---|
Qajar monarchy (1906–1925) |
|
Pahlavi monarchy (1925–1979) |
|
Islamic Republic (1980–present) |
|