Lur osoan guztiak izkuntza bakarra ta esaera berberak erabilten ebezan. Gizonak, sortzaldetik beste lurraldeetara urtetean, Senaarlurraldean lautada bat aurkitu eben, eta antxe geratu ziran. Orduan, alkarri auxe esan eutsoen: « Adrilluak egin eta sutan egosi dagiguzan ». Alan, adrilluak arritzat eta uia naastetzat ebela, auxe esan eben: « Egin dagigun uri bat, zeruragiñoko torre bategaz, entzutetsuak egin gaitezan eta lurgaiñean sakabanatu ez gaitezan ».
Jauna gizonak egiten ziarduen uria ta torrea ikustera jatsi zan; eta Jaunak auxe esan eban berekautan: « Guztiok erri bat dira, eta guztion izkuntza be bat. Au euren lanaren asierea baiño ez ba'da, eurak egitea erabagi dagien ezer be ez yake eziñezkoa izango.
Jatsi gaitezan, ba, eta izkuntza naastu dagiegun, batak bestearen izkerea ulertu ez dagien ». Jaunak lurralde guztietara sakabanatu ebazan, eta gelditu egin eben uria egitea. Orregaitik, uri ari izena Babel ezarri eutsoen, Jaunak lur osoaren izkuntza antxe naastu ebalako. Eta andik, Jaunak lurralde guztietara sakabanatu ebazan.
