コンテンツにスキップ

パルヴィーン・エーテサーミー

出典: フリー百科事典『ウィキペディア(Wikipedia)』
パルヴィーン・エーテサーミー

پروین اعتصامی, Parvīn E'tesāmī, 1907316 - 194145101219204

30

19071

西()()

退 استبداد صغیر Estebdād-e aghīr

20

(Iran Bethel)1924

 زن و تاریخ Zan o tārīkh稿

چادر1936()

خسروا دست توانای تو آسان کرد کار ورنه در این کار سخت امید آسانی نبود

شه نمیشد گردرین گم گشثه کشپی ناخدای ساحلی پیدا از این دریای طوفانی نبود

101934(کرمانشاه)21西

ای گل ثوز خمعیت گلزار چه دیدی جز سرزنش و بدسری خار چه دیدی

ای لعل دل افروز تو بااینهمه پوتو جزمشتری سقله ببازار چه دیدی

رفتی به چمن لیگ قفس گثت نصیبت غیرازقفس،ای مرغ گرقتار چه دیدی

(شاه)19383

1941(شاه)

"(لوح سنگین)"

اينکه خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است

گر چه جز تلخی از ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آنهمه گفتار امروز سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جان فرساست سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و زهر جا برسی آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد چو بدین نقطه رسد مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنتگاه خاطری را سبب تسکین است



کم سخن میگفث و بیشتر فکر میکرد

(Parvin was the model of plain living and high thinking)



(S.chuller)

姿





使( ميكائيل)使( عزرائيل)

(: چادر) 姿



:بهار()

از غبار فکر باصل پاک باید ذاشت ذل

تانداند دیوکاین آعینه جای گرذ نیست

مرد پندارند پروین را چه برخی زاهل فظل 

این معما گفته نیکوتر که پروین مرد نکست         

1935M.( سفاره اشک)

                             سفاره اشک

                             اشک طرف دیده را گردید و رفت

(In an eye a teardrop was welling,then it departed;)

                     اوفتاد آهسته و غلتید و رفت 

slowly it rolled,gently dropping,then, it departed.)     

                               بر سپهر تیره هستی دمی

(Upon the dark firmament of existence,

                    چون ستاره روشنی بخثد و رفت

it twinkled like a star that begun shining...then it departed.)

                              گرچه دریای وجودش جای بود

(In the sea of being it had taken its place and yet it

                  عاقبت یکقصاره خون نوشید و رفت

only a drop of blood was taking...then it departed.)

                              گشت اندر چشمه خون ناپدید

(In the fountainhead of blood it was hiding itself...

                   قیمت هر قطره را سنجید و رفت

the value of every drop weighing, then it departed.)

                              من چو از جور فلک بگریستم

(When at the cruelty of Heaven I began weeping...

                   بر من و بر گریه ام خندید و رفت

it laughed at me and my weeping,then it departed.)

                              رنجشی ما را نبود اندر میان

(We had no ill-feeling between us.

                   کس نمید اند چرا رنجید و رفت 

No one knows Why so offended it was feeling...then it departed.)

                               تا در از اندوه،گرد آلود گثت

(The moment that sorrow was staining my heart,

                    دامن پاکیزه را برجید و رفت

its white skirts it was gathering,then it departed.)

                             مرج و سیل و فتحه و آثوب خاست

(A wave of fear and trouble and confusion rose up:

                  بحر،طوفانی شد و تر رسید و رفت

storm took sea:it was trembling,then it departed!)




                       وچو شبنم،در گلستان وجبرگل رخساره ای تابید تمدتیدرخانه در کرد جای 

                 مخزن اسرار جان را دیذ و رفت 

()M(اشک یتیم)30



  • パルヴィーン・エーテサーミー研究 1974年 テヘラン
  • パルヴィーン・エーテサーミー詩集第6版
  • 「イラン文学界の輝ける星、パルヴィーン」マハマド・ジャヴァッド・シャリーアト著